Dit grote veld is mijn ‘achtertuin’, onderdeel van een fijn park. Ik woon om de hoek. Een ideale plek om onze hond Zoë uit te laten.
Het park is normaal gesproken gevuld met frisbeeclubjes, Tai Chi groepen, bootcampers, hardlopers. En als die er niet zijn, kom ik altijd honden tegen. En hun baasjes natuurlijk.
Behalve vorige week. Iedere keer als ik Zoë in de verzengende hitte uitliet (snel via de schaduwplekken naar het poeltje, en weer terug) leek het grote veld een groot gapend gat. Een mooi veld, maar er gebeurde he-le-maal niks.
Die leegte kwam echt even op me af. Ik vond het ongemakkelijk, omdat het niet vertrouwd was.
Het lijkt op de leegte die mensen beschrijven als er even geen chaos en rumoer in hun leven is. Die normaal gesproken altijd ‘aan’ staan, verslaafd aan de adrenaline die hen voorstuwt. En de stress, spanning en onrust die daarmee gepaard gaan.
Het lijkt op de leegte van een opgeruimd huis. Als je in je hoofd leeft, kan een opgeruimd huis een heerlijke plek zijn waar je nog enigszins tot rust komt. En toch lukt het je maar niet om dit voor elkaar te krijgen.
Het is ook de leegte die iemand gisteren op de radio heel helder verwoordde. ‘Ik snak naar zo’n dag dat ik helemaal niks hoef. Dat er niks in m’n agenda staat. Dan kan ik doen waar ik zin in heb’.
En, het lijkt op de leegte die een vriendin laatst beschreef. Ze wilde afscheid nemen van een vriendschappelijke relatie die niet meer voor haar werkte. Maar met wie ging ze nu zwemmen en steden bezoeken?
De logische gedachte is: als je hier zo naar verlangt, die lege agenda, dat opgeruimde huis, de rust, die nieuwe vriendin, waarom organiseer je het dan niet?
Waarschijnlijk hierdoor:
Als je uit de gevangenis bent, ben je nog niet in het paradijs.
Je moet je leegte opnieuw gaan vullen, en dat kan best eng zijn. Zeker als er er pijnlijke gedachtes en gevoelens naar boven komt. Je kunt grote eenzaamheid ervaren. Het loslaten van relaties die niet meer voor je werken kan bevrijdend voelen. Maar hoe vind je relaties die wel voedend zijn voor je? En, hoe ga je die leegte opvullen? Weet je nog wel wat je echt wilt?
Dat kan enorm confronterend en pijnlijk zijn. Toch is het goed dat je dit aan gaat, en niet wegvlucht voor de leegte. Als je echt wilt dat er iets verandert tenminste.
Wat kan je helpen om de leegte vorm te geven?
Weet dat leegte en ongemak horen bij veranderen.
De leegte is als de ‘leegtepauze’ in de ademhaling. De stilte na de uitademing, voordat je weer inademt. Hoe kort ook, je ervaart misschien leegte, maar ook rust en ruimte in je lichaam. Je hoeft even niets meer, en bent in contact met wat er is. Als je na de aanvankelijke ongemakkelijke leegte jezelf de kans geeft om er aan te wennen, zul je merken dat je veel beter gaat voelen en ervaren wat je echt wilt.
Laat in je dagelijkse leven al kleine beetjes ‘paradijs’ toe.
Het voorkomt dat je brein er alles aan doet om jou weer terug te krijgen in jouw vertrouwde staat van chaos, onrust en spanning. Die kleine stapjes zorgen ervoor dat je nieuw gedrag automatiseert. Hoe ziet dat er uit: dat je een paar uur leeg maakt in je agenda, in plaats van een dag. Of: dat je je keuken opgeruimd houdt, in plaats van je hele huis. Wen daaraan, en kijk wat het met je doet.
Je gaat ‘cold turkey’, en gebruikt de leegte om met jezelf aan de slag te gaan.
Ontwerp een leven dat veel beter bij je past, en neem hiervoor de tijd!
Hiervoor hoef je niet je hele agenda leeg te gooien. Je hoeft ook niet onder te duiken, en je kinderen bij je ouders te brengen. Maar het vraagt wel de bereidheid om jouw ontwikkeling tot prioriteit te maken.
Misschien dat dit je vertrouwen geeft om door te gaan als het lastig wordt. Kun je hier heel goed zelf mee aan de slag. Hulp nodig? Kijk of het traject je leven op de rit iets voor je.
Of neem contact met me op, dan verkennen we wat jij nodig hebt.